‘’Η επόμενη μέρα…’’
Τώρα, η γνωστή ψύχρα
Κι όλα να φεύγουν
Ζέστες, πουλιά, η διάθεση για φως
Φεύγουν τα πουλιά, ακολουθούν τα λόγια
Η μια ερήμωση τραβάει πάνω της την άλλη
Με λύπη αυτοδίδακτη
Ήδη αποσυνδέθηκε το φως από την επανάπαυση
Κι από τις καλημέρες σου..
(Κ. Δημουλά)

     Αγαπημένη μας Ελευθερία, μας πονάει που δε θα ξανακούσουμε την καλημέρα σου. Η γλυκιά μορφή σου αιωρείται σήμερα εδώ και υπερίπταται πάνω από την ανείπωτη και απέραντη οδύνη μας.

    Αισθανόμαστε ανήμποροι και μικροί, εμείς που ζήσαμε το μεγαλείο του δικού σου αγώνα για τη ζωή. Πώς να μπορέσουμε να δεχτούμε πως σε χαιρετήσαμε για στερνή φορά; Πως για σένα το ταξίδι ζωής απρόσμενα τελείωσε;

    Πάλεψες ενάμισι χρόνο αγόγγυστα, καρτερικά, αθόρυβα. Προσδοκούσες να γίνεις καλά για να έρθεις πάλι κοντά στους μαθητές σου που τόσο αγαπούσες! Λάτρευες τα παιδιά, ανέπτυσσες στενή σχέση μαζί τους, ανθρώπινη, μητρική και εκείνα το ένιωθαν, σε αγαπούσαν. Αγαπούσες τη ζωή και ήταν αναπόσπαστο μέρος της φύσης και του χαρακτήρα σου να παλεύεις κόντρα στις πιθανότητες. Έδωσες και αυτή την τελική, άνιση όμως μάχη, με σθένος, δύναμη και περηφάνια, έστω και αν στο τέλος νικήθηκες.

   Έφυγες παραδίδοντας μαθήματα αγωνιστικότητας, ήθους, αξεπέραστης γενναιοψυχίας και αξιοπρέπειας. Για μας δεν ήσουν μόνο συνάδελφος, ήσουν και φίλη μας, η Ελευθερίτσα μας. Άνθρωπος απλός, αληθινός, ευγενικός, ευαίσθητος, σεμνός, πράος με διάχυτη καλοσύνη και επιείκεια για όλους. Ζήσαμε άπειρες στιγμές γεμάτες άγχος, αγωνία, κούραση, γέλιο, στιγμές δύσκολες αλλά και ευχάριστες.

  Έφυγες αφήνοντας μας παρακαταθήκη όλα αυτά καθώς και το χαμόγελό σου, ένα χαμόγελο πλατύ και πηγαίο που ελευθερώνει, μάλιστα δε σε καιρούς παρατεταμένης κατήφειας, μοναξιάς και απελπισίας.

   Θα υπάρχεις στην καρδιά και στη σκέψη μας, άλλωστε…

“ Όταν πεθαίνει ένας φίλος έστω
και για λίγες μέρες
Γινόμαστε όλοι αισθητά καλύτεροι …”

Εμείς που σε ζήσαμε και σε αγαπήσαμε

Καλό ταξίδι Ελευθερία